Η ομάδα του Bon Vivant ήρθε σε επικοινωνία με τον επιτυχημένο σκηνοθέτη Θεοδόση Οικονομίδης. Μας μιλάει για την πρώτη του επαφή με το χώρο, τα πρώτα του βήματα στον χώρο της τέχνης και την άποψή του για τον τομέα της σκηνοθεσίας στην Κύπρο. Κάνει την αυτοκριτική του, μας αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια και μας δίνει τη δική του συμβουλή για τους νέους που κάνουν τα πρώτα βήματα στον χώρο της τέχνης και της δημιουργίας.
Tι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης;
Από παιδί μου άρεσε η δημιουργία, η εξέλιξη σε κάτι. Ήθελα να βλέπω την κατασκευή του οτιδήποτε να παίρνει «σάρκα και οστά» . Θα σου πω κάτι που θα σου ακουστεί παράξενο αλλά και αστείο. Μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνω στις ανεγειρόμενες οικοδομές στην γειτονιά μου και να βλέπω τους οικοδόμους να χτίζουν. Δεν ήθελα να γίνω οικοδόμος, απλά μου άρεσε η δημιουργία και η εξέλιξη… όπου με άμμο, σίδερο και τσιμέντο μπορεί να δημιουργηθεί κάτι! Αργότερα όλο αυτό το μετέφρασα στο μυαλό σαν γενικότερη έλξη στο να δημιουργώ και να εξελίσσω…να χτίζω δικούς μου κόσμους, ατμόσφαιρες, χαρακτήρες. Δεν είναι υπέροχο προνόμιο;
Πες μας για τον ρόλο που παίζει η σκηνοθεσία στη ζωή σου;
Η σκηνοθεσία είναι η ζωή μου! Η σκηνοθεσία είναι για μένα μια διαρκής αναζήτηση. Δεν υπάρχει συνταγή, ούτε ωράριο γραφείου. Η λέξη ρουτίνα δεν έχει χώρο στην δουλειά μας! Ακόμη και στιγμές που είμαι εκτός γυρισμάτων το μυαλό μου δουλεύει ασταμάτητα. Παρατηρώ συνεχώς τα πάντα γύρω μου. Συμπεριφορές, χώρους, χρώματα, καταστάσεις, ατμόσφαιρες. Είναι η πηγή έμπνευσης για να δημιουργήσω. Ένα παρατημένο αντικείμενο που μπορεί να δω κάπου οπουδήποτε, μπορεί να με οδηγήσει σε μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, χρόνο, κατάσταση, ανθρώπους…
Ποια στοιχεία κατά εσένα πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να σταθεί στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση;
Πέραν του ταλέντου που πρέπει να έχει κάποιος υπάρχουν και κάποια άλλα εξίσου σημαντικά στοιχεία που πρέπει να «κουβαλά» κάποιος για να μπορεί να υπηρετήσει την τέχνη της υποκριτικής. Πρώτα από όλα η κοινωνική μόρφωση και η ανάγκη του να ενημερώνεται και να έχει άποψη για όσα τον περιβάλλουν. Η ανάγκη του να εξελίσσεται. Και η υποκριτική όπως και η σκηνοθεσία είναι μια διαρκής αναζήτηση. Δεν υπάρχει το τέλειο. Δεν υπάρχει «κορυφή». Η τέχνη γενικότερα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχώς μεταβάλλεται, εξελίσσεται, παίρνει διάφορες μορφές, έτσι και ‘μεις καλούμαστε να εξερευνούμε κάθε φορά την «αλλαγή»!
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι σκηνοθέτης στην Κύπρο;
Δεν υπάρχει δύσκολο και εύκολο στο να είσαι σκηνοθέτης. Υπάρχουν δύσκολες συνθήκες και δεδομένα. Δυστυχώς η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα με πολλούς περιορισμούς σε ότι αφορά την επένδυση χρημάτων στην οπτικοακουστική βιομηχανία. Και όταν λέμε επένδυση χρημάτων σαφώς δεν εννοούμε τον μισθό του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου ή του ηθοποιού. Η δική μας δουλειά είναι μια ομαδική δουλειά πολλών ανθρώπων που δημιουργούν δεμένοι σαν αλυσίδα. Ο ένας εξαρτάται από την δουλειά του άλλου για να παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επίσης χρειάζονται χώροι, ρούχα, αντικείμενα, αυτοκίνητα, εξοπλισμός και άλλα πολλά για μπορείς να παράξεις ένα «έργο». Και σαφώς ο χρόνος, που είναι αντιστρόφως ανάλογος των χρημάτων που επενδύονται. Όσο περισσότερο χρόνο έχεις στην διάθεση σου τόσο πιο ποιοτικό θα είναι το αποτέλεσμα. Πέραν των ιδιωτικών επενδύσεων το κράτος δεν επιδοτεί ούτε δίνει ικανοποιητικά κίνητρα για την παραγωγή και εξέλιξη της οπτικοακουστικής βιομηχανίας στη Κύπρο.
Μια συμβουλή που θα έδινες στα νέα παιδία που θέλουν να ακολουθήσουν αυτό τον χώρο;
Θυμάμαι ακόμη το πρώτο μάθημα στο πανεπιστήμιο. Είμασταν στην αίθουσα γύρω στους 25 φοιτητές. Ο καθηγητής αφού μας χαιρέτησε είπε «Από εσάς τους 25 θα δουλέψετε και θα καθιερωθείτε σαν σκηνοθέτες σχεδόν οι «πέντε». Γελάσαμε όλοι…τελικά ήταν αλήθεια! Χρειάζεται πείσμα, υπομονή και εργατικότητα πέραν από τα άλλα «εφόδια» που πρέπει να έχεις όρεξη για δημιουργία, παρατηρητικότητα, φαντασία και μια διαρκής ανάγκη για να εξερευνείς τα πάντα!
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου, τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Ολοκληρώσαμε πρόσφατα τα γυρίσματα της τρίτης και τελευταίας σεζόν της τηλεοπτικής σειράς “La Pasta Pomilώri” που προβάλλεται στον ΑΝΤ1 Κύπρου, σε σενάριο του Λώρη Λοϊζίδη και με μια υπέροχη ομάδα συνεργατών τόσο ηθοποιών όσο και συνεργείου. Αυτή την περίοδο μαζί με τον Λώρη είμαστε σε συζητήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο για το νέο μας εγχείρημα σε σενάριο εννοείται του Λώρη με χρονικό ορίζοντα την επόμενη τηλεοπτική σεζόν.
Πόσο δύσκολο είναι να μεταφερθεί ένα σενάριο(κείμενο) στην τηλεόραση;
Από την γραφή μέχρι στην προβολή είναι ένας μεγάλος δρόμος. Μια «συγκυρία» πολλών ανθρώπων που εργάζονται μαζί για ένα κοινό στόχο και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σημαντικότατο κομμάτι αυτού του δρόμου είναι η προπαραγωγή, το pre-production όπως ονομάζεται στην γλώσσα των ανθρώπων του χώρου δηλαδή η περίοδος της προετοιμασίας πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Όσο πιο καλή , δημιουργική και «στέρεα» είναι αυτή η περίοδος θα είναι ο καθρέφτης και η βάση στην περίοδο των γυρισμάτων για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για να περάσει αργότερα στην εξίσου σημαντική περίοδο του μοντάζ και του post production όπου το υλικό θα μονταριστεί, θα εμπλουτιστεί χρωματικά και θα επενδυθεί ηχητικά και μουσικά για να πάρει επιτέλους τον δρόμο της προβολής στο ευρύ κοινό ως ένα ολοκληρωμένο έργο.
Κάνε ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν και θυμήσου την πρώτη σου επαφή με τον χώρο. Τι σου έρχεται στο μυαλό;
Ένα σωρό άγνωστες λέξεις/όρους και η ανάγκη να κάνω δεκάδες ερωτήσεις. Αλλιώς είναι όταν σπουδάζεις και αλλιώς όταν έρχεσαι σε επαφή με το αντικείμενο. Η εμπειρία σε αυτή την δουλειά θα σε μάθει άλλα τόσα από αυτά που έμαθες σπουδάζοντας.
Υπήρχε κάποια στιγμή που στο γύρισμα να είχες χάσει τόσο πολύ την ψυχραιμία σου όπου σκέφτηκες να τα παρατήσεις την ίδια στιγμή και να σηκωθείς να φύγεις?
Ένα ισχυρό όπλο που οφείλεις να «καλλιεργήσεις» σε αυτό τον χώρο είναι η υπομονή. Με την πάροδο των χρόνων οφείλω να πω ότι εξασκήθηκα αρκετά. Παρόλα αυτά δεν θα σου κρύψω ότι υπάρχουν και αυτές οι στιγμές που μπορεί να χάσεις την ψυχραιμία σου. Σπάνια βέβαια αλλά υπάρχουν. Κλείνεις τα μάτια, παίρνεις 10 βαθιές αναπνοές και όλα έρχονται στην αρχική τους μορφή…σχεδόν!!!
R.P
