Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη δεν έρχεται άσκοπα στη γη, αλλά αντίθετα, για να εκπληρώσει ένα σκοπό, μια αποστολή, ένα συγκεκριμένο κύκλο, σ’ ένα χώρο που αρμόζει και βολεύει την υλοποίηση των στόχων και ενεργειών του, για να φθάσει στο τέρμα της πορείας που του όρισε το μερτικό.
Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρονται οι Μοίρες, τρεις κόρες, η Κλωθώ, η Λάχεση και η Άτροπος. Η πρώτη έγνεθε το νήμα της ζωής, η δεύτερη μοίραζε κλήρους με το γραφτό και η τελευταία έκοβε το νήμα της ζωής. Οι Μοίρες ήταν που ευθύνονταν για τα καλά και τα κακά της ζωής. Η λέξη μοίρα βγαίνει από το ρήμα μοιράζω, το μερίδιο, το μερτικό που παίρνει ο καθένας στη ζωή και στην ευτυχία.
Επομένως, ισχύει ότι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, Ο Ηράκλειτος που πρώτος συνέδεσε μοίρα και χαρακτήρα παρατήρησε πως η φύση του ανθρώπου, ο χαρακτήρας με τον οποίο γεννιέται καθορίζει τις πράξεις του, όσα θα του συμβούν στη διάρκεια της ζωής του, την καλή ή κακή μοίρα που τον περιμένει.
Οπωσδήποτε το μερίδιο της προσωπικής ευθύνης είναι μεγάλο και αναμφισβήτητο.
Επομένως, η μοίρα δεν είναι δυνατό να θεωρείται ακόμη ως ένας εξωφυσικός, παντοδύναμος παράγοντας στην πορεία των γεγονότων, αλλά ως ένα “σύνδρομο”, ως ένα αποτέλεσμα συμπτώσεων και διεργασιών της ίδιας της ζωής. To αυθαίρετο και ο υπερβατισμός της μοίρας δεν δικαιολογούνται ούτε από την Ηθική, ούτε από τη Φιλοσοφία, δεδομένου ότι, μέχρι σήμερα, λείπουν τα ηθικά ερείσματα και οι ισχυρές λογικές αποδείξεις.
#What is meant to be, Always finds a way…